ALBERTUS cogn. Degener

ALBERTUS cognomine Degener

Dux Saxoniae, fil. Henrici cognomine Illustris (qui mortuô Henricô Thuringiae Landgraviô suae gentis ultimô A. C. 1249. Landgraviatum sibi vindicavit) uxorem Margarotam, filiam Friderici II. Imperatoris in gratiam pellicis Cunegundae ab Eisenberg, pessime habuit: Misniam, Osterlandiam et Lusatiam, in qua patruo filii Margaretae successêre, sibi asseruit, civitatesque in verba filii Ludovici Apitii, ex Cunegunda suscepti, ut iurarent, frustra adigere conatus est. Captus postea a filiis, sed interventu Rudolfi I. Imperatoris liberatus, Brandenburgicis et Anhaltinis adversus filios incitatis, cruentum his movit bellum, quod compositum est A. C. 1290. Post quae re desperatâ ditiones vendidit Adolpho Imperatori, qui tamen contra filios infelix fuit, uti et successor eius Albertus I. horum tandem causâ triumphante. Decessit Erfordiae, in Monasterio, in summa rerum egestate, A. C. 1314. Eum in Principatu excepit fil. Fridericus cognomine Admorsus, vel Fortis, Germanis der Freudige.